Een tijdje terug leerde ik een fantastisch model kennen, via enkele vakgenoten die het meegenomen hadden uit de theorie rondom agressietraining. Het model is een simpele tekening die met een paar lijnen laat zien wat er gebeurt als je geen feedback geeft. Namelijk: je frustratie groeit, terwijl de ander niet weet dat je daarmee zit en dus hetzelfde gedrag blijft vertonen. Op het moment dat je ingrijpt terwijl jouw emoties al hoog zijn, heb je beduidend minder impact dan wanneer je na één of twee keer al ingrijpt.
Dit heeft twee oorzaken:
- De eerste is dat je vanuit emotie per definitie minder effectief reageert dan vanuit rust en reflectie. Je emoties werken blokkerend, en maken je dus minder in staat om te luisteren, mee te bewegen, je mening te herzien etc.
- Ten tweede speelt het gedrag van de ander mee: hij heeft datgene wat jou stoort al zo vaak gedaan zónder dat je er wat van zei, dat het onmogelijk is om dat ineens helemaal níet meer te doen. Het kan 'oneerlijk' voelen dat hij nu wordt aangesproken op iets wat hij al jaren, weken of dagenlang zo heeft mogen doen zonder commentaar. Dit kan dus een wederzijdse emotionele reactie oproepen, bijvoorbeeld weerstand, verdriet of gevoel van onrecht.
Zo zie je dat bij ingrijpen met hoge emoties
a) de communicatie minder effectief verloopt en
b) de ander niet zomaar zijn gedrag kan terugdraaien.
Handout
In verschillende trajecten ben ik het model gaan gebruiken, zodra het ging over het nut en de noodzaak van feedback geven / transparant zijn. Onlangs heb ik het model daarom uitgewerkt in een kleine hand-out, zodat het wat gemakkelijker te verspreiden en te gebruiken is.
Heb je zin om door te schrijven, aan te vullen, te wijzigen? Ga je gang, ik hoor graag je suggesties!
Gerelateerde werkvormen
Andere gerelateerde werkvormen/publicaties: