‘Dag, wie ben jij?’ vroeg de mier.
‘Ik ben de eekhoorn, en ik ben de leider van mijn nest’, antwoordde de eekhoorn.
‘Goh’, zei de mier verrast, ‘Leider. Wat is dat dan?’
‘Nou, dat is een heel verantwoordelijke taak. Zo stuur ik bijvoorbeeld op resultaten.’
‘En hoe doe je dat dan, dat sturen?’ wilde de mier weten.
‘Daarvoor heb ik tools. Zo heb ik een mooi overzichtelijk dashboard. Met veel KPI’s. En als er één in het oranje komt, nou, dan stuur ik bij. Want oranje kan ook rood worden, en dat mag niet.’
De mier snapte er niks van. Wat een moeilijke woorden! Dus hij vroeg ‘En zie je ook wel eens andere dieren?’
‘Jazeker!’, zei de eekhoorn parmantig. ‘We zien elkaar in vergaderingen. En natuurlijk in BiLa’s.’
Oh, dacht de mier. Dat klinkt als praten. Dus hij vroeg: ‘Waar hebben jullie het dan over?’
De eekhoorn ging er voor zitten. Dit was voor hem de essentie van zijn rol. ‘Over de Toekomst! Over wat er allemaal nog moet gebeuren. En wie dat dan gaat doen. En wanneer het af moet zijn. En Lopende Zaken. En als we toch bezig zijn, dan monitoren we ook.’ Hij glom van trots.
‘En Diepe Verlangens? Hebben jullie het daar dan ook over? Of Mooie Dromen? Of Nare Angsten? Of gewoon zomaar over Niks?’
‘Nee!’ zei de eekhoorn resoluut, ‘Daar hebben wij het nooit over. Het zijn toch mijn vrienden niet?’
‘Tjee’, dacht de mier, ‘Leiden gaat zo te horen over Resultaten en Sturen en Tools en Toekomst. Maar niet over Vriendschap. Ik weet niet of ik dat zou willen zijn.’
Maar hij zei het niet.
Deze blog verscheen ook op proceskunde.com.